Prolog

Miesiąc wcześniej 

- Kochanie ten człowiek się tobą zaopiekuje - Powiedziała mama do mnie, łapiąc mnie za rękę, która z czasem stawała się ca raz zimniejsza, nie przez chłód w pokoju, lecz przez jej słabość .

Zwilżyła swoje popękane usta i zaczęła mówić , jej głos był smutny, chorowity - dobrze wiesz, że kiedy... - zamknęła szybko usta i głośno połknęła ślinę, próbując przepchnąć to zdanie, przez gardło  -... Że kiedy mnie już tu nie będzie , zaginiesz w tym świecie polityki, przed którym cię chroniłam . - spojrzałam w jej wcześniej piękne, a teraz załzawione i czerwone od płaczu oczy, ich błękit nie mienił się tak pięknie, jak wcześniej .

 Kiedy wykryli u niej raka, na leczenie było już za późno, a tata jakoś nie starał się, aby ocalić mamę, przed śmiercią, od dawna wiedziałam, że ma już nowe kochanki, jednak tak jak matka, wcześniej nie pojmowałam tego do wiadomości . 

- nie chce małżeństwa bez miłości - przyznałam szczerze, chociaż jestem skłonna do zgody , byle by ulżyć jej trochę cierpienia, byle by się nie martwiła . 

W pokoju nastała chwila ciszy, co dopiero teraz usłyszałam, jak bardzo głośno zegar tykał . Tak jak by każde tyknięcie przybliżało ją do śmieć, tik tak tik tak .

Nie spodziewanie tak nagle, się odezwała, wcześniej kierując swój wzrok za okno , które ukazywało brudne ulice - Los Angeles.

- Mary miłość to też bezpieczeństwo i zaufanie, a tylko z nim możesz to poczuć , tylko przy nim . Uwierz miłość przyjdzie, z czase...- przerwałam jej nagle.

- to kiedy go poznam? -szybko odwróciła wzrok na mnie, i usiadła lekko na łóżku, wspierając się o jego drewniane oparcia .

Poprawiłam jej różową kołdrę, w fiołki i spojrzałam na jej zieloną chustkę, na głowie, którą próbowała zakryć łysinę.

- naprawdę chcesz to zrobić? - uśmiechnęła się do mnie, odsłaniając lekko zęby , uśmiechem tym próbowała zakryć ból i pustkę w sercu. 

- to kiedy? - powtórzyłam pytanie , ciekawa jednak w głębi serca się boje, co jeśli gościu jest jakimś staruchem ? Podobno jest ode mnie dużo starszy , boje się . Ale to dla mamy ! Dla mam...

- dzisiaj - powiedziała cicho, pod nosem jednocześnie tak stanowczo, jak by od tego zależało jej życie. 

- już dzisiaj? - zapytałam spokojnie , jednak wewnątrz mnie się gotowało . 

- wiesz że nie mam dużo czasu , nie mogę z tym zwlekać - odpowiedziała .

Wiec to już dzisiaj ... Dzisiaj poznam faceta, który zostanie moim mężem , pewnie będzie obrzydliwym, niższym ode mnie grubasem. Mamo, kogo ty mi wybrałaś . 

- za chwile - dodała , ściągając jedną ręką mocniej kołdrę. 

- co za chwile? - zapytałam, bez zastanowienia. 

- przyjdzie, umówiliśmy się na 16:00. - odpowiedziała, przenosząc wzrok na głośny zegarek, na wprost łóżka, nad małym telewizorem. 

Zerwałam się szybko . - to mogę iść do łazienki , się odświeżyć? -  wstałam z łóżka i ostrożne wyszłam z pokoju, rzucając do mamy słowa - zaraz wrócę -. 

Wyszłam na duży obskurny zielono niebieski korytarz i powędrowałam wzdłuż niego do łazienki, podeszłam do kranu obmyłam twarz woda i spojrzałam w lustro. 

A co jeśli nie zgodzi sie na ślub ? Głupia, przecież mama mu o tym planie już mówiła, musi o tym wiedzieć, pewnie się zgodził . 

Przetarłam oczy i przeczesałam moje długie brązowe włosy. 

A co jeśli mu się po prostu nie spodobam? - Muszę wypaść na tym jak najlepiej! - powiedziałam na głos do siebie, tak dla motywacji. 

Wyszłam z łazienki i powędrowałam z powrotem  do mamy, już za drzwi słychać było że z kimś rozmawia i się lekko śmieje, tak jakoś inaczej niż przy mnie, tak szczerze. 

Weszłam do pokoju, ostrożnie otwierając drzwi. 

Mama oraz mężczyzna, obok niej spojrzeli szybko na mnie, z ich twarzy nie szedł jeszcze uśmiech . 

Wstał powoli i podszedł do mnie zgrabnym krokiem, garnitur w którym był wspaniale opinał jego ciało.

Dla mnie wygląda jak ideał! To ciało, ta twarz i ten tyłeczek. Mrrr, 1,2,3 sprzedany !. 

- Jestem Ben , miło mi ciebie poznać - powiedział , podałam mu rękę, a ten mnie w nią pocałował, jak prawdziwy dżentelmen , jego lekki zarost musnął moją skórę. 

Takie ciasteczko, będzie moim mężem ! Kocham cię, mamo. 

- Mary , mi też miło - przedstawiam się i powiedziałam, szczerze. 

- możemy porozmawiać, na zewnątrz? - zapytał słodko, przeczesując ręką swoje krótkie brązowe włosy. Boski, mogła bym się patrzeć na ten moment godzinami .

- jasne ! - odpowiedziałam szybko, uśmiechając się do niego. 

Przytrzymał mi drzwi, abym wyszła przodem i po chwili ruszył, za mną dobrze je zamykając. 

- mama ci już mówiła, o swoich planach? - zapytał spokojnie i cicho, tak aby ona nie usłyszała. 

- tak ... - odpowiedziałam, równie cicho i podejrzanie . Pewnie nie chce tego ślubu...

Spuściłam wzrok, na brudne szpitalne kafelki.

-proszę, nie martw, się ślub to będzie tylko formalność, nic ci nie zrobię - oznajmił , a ja szybko odwróciłam na niego wzrok.- ale ja nie chce, aby to była formalność, chce żebyś mi coś zrobił - powiedziałam, szczerze . Spojrzał na mnie dziwnie, tak jak by zakłopotany. - no dobrze - zgodził się .... ZGODZIŁ SIĘ!! Jej! . Wiem, ze to obcy człowiek i że to co właśnie robię jest świrnięte, ale, ale co tam. 

Skoro mama mówi ze mam mu wierzyć, to będę wierzyć. Mama zawsze dobrze mówi . 

- wiec Mary, do you Marry my? - ...